Film: Zombi 2 (1979) / Lucio Fulci
Φανερά επηρεασμένος από το προηγούμενο post, ήρθε
και η ώρα να αναφερθούμε και σε μία ταινία. Βέβαια αυτή η ταινία δεν είναι μία
απλή ταινία γιατί επηρέασε δεκάδες σκηνοθέτες και θα συνεχίσει να επηρεάζει
ακόμα και στο μακρινό μέλλον και να τους αφήνει άνεργους με τις μαλακίες που
γυρνάνε , μιας και, κακά τα ψέματα, το πρωτότυπο δεν πιάνετε. Γιατί
όμως; Εδώ μάλλον ισχύει το ότι η πιο απλή λύση είναι και η πιο σωστή. Εδώ
δεν υπάρχουν φίλε μου δικαιολογίες, μπερδεμένα σενάρια, σεναριακές υπεκφυγές
και αιτιολογίες για το πως, που, πότε ξέφυγαν τα πράγματα και τρέχουμε να
σώσουμε όποιο μέλος του σώματος μας μπορούμε. Εδώ υπάρχει αγνή βία. Αγνή μετά-αποκαλυπτική
βία. Εδώ απλά υπάρχει ιός, θα εξαπλωθεί, θα μας κυνηγήσουν ζόμπια, την έχουμε
πουτσίσει, we are fucked, we are doomed....τον έχουμε πιει!
90 λεπτά, 90 γαμημένα λεπτά και ακόμα και σήμερα
το Zombi 2 είναι από τις ταινίες που δεν πρόκειται να ξεπεράσω ποτέ. Και
θεωρώ πως έτσι είναι και οι σωστές ταινίες ρε διάολε. Αντικουλτούρα,
αναλογικούρα στο έπακρον φτηνά εφέ, σωστή ατμόσφαιρα, ερμηνείες που δεν θα τις
έλεγες και καλές και μακέλεμα από τους τίτλους αρχής...
Η υπόθεση; Ζομπιασμένος επιστήμουνας αριβάρει στη
Νέα Υόρκη. Η κόρη του το μαθαίνει και με G.I. JOE αποστολή ακολουθεί τα βήματα
του για να πάει στο Νησί όπου γινόντουσαν τα πειράματα που έμελε να ξεκληρίσουν
το πλανήτη. ε;
Αν και είμαι συναισθηματικά δεμένος σαν σκύλος με
τον ιδιοκτήτη του με το The Beyond (1981) το οποίο και θεωρώ τη καλύτερη του
ταινία. Οφείλω να παραδεχτώ ότι το Zombi 2 με έχει προετοιμάσει από μικρή
ηλικία για το πως υποδεχόμαστε ένα ζόμπι - apocalypse...