Κυκλοφορίες:
Allochiria / ST CD (2014) και Earth Of Distrust / Victimology Tape (2013)
Allochiria / ST CD (2014) και Earth Of Distrust / Victimology Tape (2013)
Επέλεξα να κάνω παρουσίαση σε αυτές τις δύο κυκλοφορίες και κατ'επέκταση στις αντίστοιχες μπάντες για αρκετούς λόγους.Μετά από αρκετό ζύγισμα θα πω, πως ο κυριότερος είναι μάλλον το ότι και οι δύο ανήκουν σε μία περίεργη κατηγορία - για τα εδώ δεδομένα -των d.i.y. μπαντών. Είναι η κατηγορία εκείνη που τα μέλη τους στηρίζουν αυτοργανωμένα εγχειρήματα,
κυκλοφορούν αποκλειστικά μόνα τους τις κυκλοφορίες τους, τρέχουν σε
αντίστοιχες ομάδες, βοηθάνε σε όλα τα επίπεδα, συμμετέχουν σε οτιδήποτε
έχει την αντίστοιχη πολιτική απόχρωση και το στηρίζουν όσο μπορούν, με
τη διαφορά ότι έχουν ( ή είχαν) επιλέξει να παίζουν σε (ή και σε)
μαγαζιά και σπάνια σε αντίστοιχους χώρους. Αυτό βέβαια, δεν συμβαίνει
επειδή τους έχουν αποκηρύξει αλλά συμβαίνει είτε επειδή δεν
έχουν βάλει διαχωριστική γραμμή οπότε παίζουν και στα δύο όταν
παρουσιαστεί η ευκαιρία είτε γιατί απλά έχει "κάτσει" λιγότερες φορές.
Συνήθως το δεύτερο έχει να κάνει και με το αισθητικό κομμάτι, δηλαδή αν μπορείς να βρεις μπάντες που να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος μαζί σου. Δεν θα ήθελα να πλατειάσω και
να κουράσω, την άποψη μου την έχω γράψει και στο Athens των My Turn και
ισχύει ακριβώς η ίδια και στις συγκεκριμένες μπάντες..
Στο μουσικό κομμάτι, και οι δύο μπάντες έχουν κοινό παρονομαστή και αυτός είναι το Post Metal ιδίωμα και τα παρακλάδια του, δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά αν και οι δύο επιλέξουν το να παίξουν, όπως ήδη ακούγεται στα κρύα υπόγεια και τους σκοτεινούς διαδρόμους, σε αυτοοργανωμένους χώρους και μόνο θα συνθέσουν ένα πολύ δυνατό σύνολο παρέα με Mass Culture και Fields Of Locust... Προσεγμένες παραγωγές και οι δύο με τους Earth Of Distrust να επιλέγουν και το CD αλλά και τη Κασέτα ως Format (επέλεξα το κασετόνι εδώ για ποικιλία) και αντίστοιχα τους Allochiria να μας προσφέρουν ένα τρομερά καλαίσθητο CD με αψεγάδιαστο artwork σαφώς επηρεασμένο από τους ποστομεταλοπατέρες Neurosis.
Οι Allochiria κάνανε εντυπωσιακό μπάσιμο τα τελευταία χρόνια, μάλλον όχι άδικα, ακολουθώντας όχι κάτι καινούργιο και νέο αλλά το παλιό, το γνώριμο, το καλοδουλεμένο. Απλά αυτό που κάνουν το κάνουν και ζωντανά καλά και όχι μόνο στουντιακά που είναι και το εύκολο. Όπως κάθε κυκλοφορία αυτού του είδους μουσικής δεν αρκεί να επιλέξεις και να βάλεις ένα κομμάτι αλλά να αφοσιωθείς σε ολόκληρο το άλμπουμ από την εισαγωγή (φέρνει σε explosions in the sky ή είναι η ιδέα μου;) μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Δεν είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός (πλέον) αυτού του είδους μουσικής ωστόσο δεν βαρέθηκα σε κανένα σημείο της κυκλοφορίας και αντιθέτως την άκουσα ξανά και ξανά. Αν είσαι οπαδός του ISIS ιδιώματος οφείλεις να υποστηρίξεις κάτι τόσο καλά δομημένο. Επίσης μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πως γίνεται ένα τόσο μικρό και ευγενικό κοριτσάκι να είναι τέτοιος βόθρος;
Οι Earth Of Distrust είναι πλέον πάλιουρες. Δέκα χρόνια μετρούν ήδη στις πλάτες τους και μου δίνουν την εντύπωση πως έκαναν το βήμα που έπρεπε να κάνουν. Για να γίνω πιο σαφής επιτέλους έγιναν επιτέλους περισσότερο punk και λιγότερο metal. Brutal φωνητικά, σχιστά φωνητικά, επαναληψιμότητα όπoυ χρειάζεται, βαριά riff , σκοτεινή στίχοι σε μία άκρως χορταστική και χαοτική όπως μου φαίνεται κυκλοφορία η οποία ελπίζω να μην περάσει απαρατήρητη από κανένα σας. Άποψη μου είναι πως το μοναδικό ψεγάδι της κυκλοφορίας η μεγάλη διάρκεια των κομματιών - ακόμα και σε σημεία που ίσως δεν χρειάζεται - το μοναδικό ίσως καθαρό metal στοιχείο της μπάντας ακόμα. Από τις επιρροές των Isis, Pelican κτλ.. μέχρι τον ποιοτικά κατσαπανκέ ύμνο "Διαγραφή" και από εκεί στην διασκευή-έκπληξη του άλμπουμ A life's a life των γιγάντιων Disrupt θα σας κρατήσουν στη πρίζα.
Αυτά...
 |
| Βγήκε χάλια η φωτογραφία αλλά μπήκε για cult λόγους... |
Στο μουσικό κομμάτι, και οι δύο μπάντες έχουν κοινό παρονομαστή και αυτός είναι το Post Metal ιδίωμα και τα παρακλάδια του, δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά αν και οι δύο επιλέξουν το να παίξουν, όπως ήδη ακούγεται στα κρύα υπόγεια και τους σκοτεινούς διαδρόμους, σε αυτοοργανωμένους χώρους και μόνο θα συνθέσουν ένα πολύ δυνατό σύνολο παρέα με Mass Culture και Fields Of Locust... Προσεγμένες παραγωγές και οι δύο με τους Earth Of Distrust να επιλέγουν και το CD αλλά και τη Κασέτα ως Format (επέλεξα το κασετόνι εδώ για ποικιλία) και αντίστοιχα τους Allochiria να μας προσφέρουν ένα τρομερά καλαίσθητο CD με αψεγάδιαστο artwork σαφώς επηρεασμένο από τους ποστομεταλοπατέρες Neurosis.
Οι Allochiria κάνανε εντυπωσιακό μπάσιμο τα τελευταία χρόνια, μάλλον όχι άδικα, ακολουθώντας όχι κάτι καινούργιο και νέο αλλά το παλιό, το γνώριμο, το καλοδουλεμένο. Απλά αυτό που κάνουν το κάνουν και ζωντανά καλά και όχι μόνο στουντιακά που είναι και το εύκολο. Όπως κάθε κυκλοφορία αυτού του είδους μουσικής δεν αρκεί να επιλέξεις και να βάλεις ένα κομμάτι αλλά να αφοσιωθείς σε ολόκληρο το άλμπουμ από την εισαγωγή (φέρνει σε explosions in the sky ή είναι η ιδέα μου;) μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Δεν είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός (πλέον) αυτού του είδους μουσικής ωστόσο δεν βαρέθηκα σε κανένα σημείο της κυκλοφορίας και αντιθέτως την άκουσα ξανά και ξανά. Αν είσαι οπαδός του ISIS ιδιώματος οφείλεις να υποστηρίξεις κάτι τόσο καλά δομημένο. Επίσης μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πως γίνεται ένα τόσο μικρό και ευγενικό κοριτσάκι να είναι τέτοιος βόθρος;
Οι Earth Of Distrust είναι πλέον πάλιουρες. Δέκα χρόνια μετρούν ήδη στις πλάτες τους και μου δίνουν την εντύπωση πως έκαναν το βήμα που έπρεπε να κάνουν. Για να γίνω πιο σαφής επιτέλους έγιναν επιτέλους περισσότερο punk και λιγότερο metal. Brutal φωνητικά, σχιστά φωνητικά, επαναληψιμότητα όπoυ χρειάζεται, βαριά riff , σκοτεινή στίχοι σε μία άκρως χορταστική και χαοτική όπως μου φαίνεται κυκλοφορία η οποία ελπίζω να μην περάσει απαρατήρητη από κανένα σας. Άποψη μου είναι πως το μοναδικό ψεγάδι της κυκλοφορίας η μεγάλη διάρκεια των κομματιών - ακόμα και σε σημεία που ίσως δεν χρειάζεται - το μοναδικό ίσως καθαρό metal στοιχείο της μπάντας ακόμα. Από τις επιρροές των Isis, Pelican κτλ.. μέχρι τον ποιοτικά κατσαπανκέ ύμνο "Διαγραφή" και από εκεί στην διασκευή-έκπληξη του άλμπουμ A life's a life των γιγάντιων Disrupt θα σας κρατήσουν στη πρίζα.
Αυτά...